نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشیار دانشگاه صنعتی مالک اشتر
چکیده
نگرش به نقشه به عنوان یک روش ارتباطی و زبان کارتوگرافی طی چهار دهه اخیر در حال تحول بوده است.
کارتوگراف ضمن این که تلاش خود را صرف تکنیک های مختلف تهیه نقشه می کند و در پی سازگاری و هماهنگی با پیشرفت ها تکنولوژی است، باید عملکرد و منظور نقشه ها را مورد بررسی قرار دهد. به این طریق، کارتوگرافی به دانش پیام رسانی اطلاعات جغرافیایی تبدیل می گردد.
پژوهش و تحقیقات پیام رسانی و ارتباط کارتوگرافی طی دو مرحله تاریخی قابل توجه می باشد. کارتوگرافی در اوایل دهه ششم قرن بیستم میلادی، روش پژوهشی دانش فیزیک روان شناسی را در دهه هفتم پژوهش کارتوگرافی در مسیر روان شناسی ادراکی (شناختی) توسعه و تحول یافت و طرح این که چگونه نقشه ها در ذهن و فکر مورد فرآیند و یادآوری قرار می گیرند، شکل گرفت. این تأکید بر مسائل شناختی در کارتوگرافی به اندازه روش های فیزیک روان شناسی گسترش نیافت و در واقع قوه شناخت و ادراکی به صورت یکسان برای کارتوگرافی میسر نگردید.
عنوان مقاله [English]
Note
نویسنده [English]
- Mahdi Modiri
Associate Professor of Urban planning, Malek-Ashtar University of Technolog
چکیده [English]
Attitude toward map as a medium of communication and cartography language has evolved
over the past four decades.
Cartographers, while devoting their efforts to different surveying techniques and seeking to adapt to the advancements in technology, must examine the performance and design of the maps. In this way, cartography becomes the knowledge of geographic information communication.
The research on messaging and cartographic communication is significant in two historical periods. Cartography in the early fifties of the twentieth century found the methodology of psychophysics in the seventh decade of cartography research in the direction of cognitive psychology of development and evolution, and the question of how maps are processed and remembered in human’s mind was formed. This emphasis on cognitive problems in cartography did not extend as much as psychophysics, and in fact cognitive and perceptual powers were not uniformly available for cartography.
)